Dûbel spegelje

fan Otto Friedrich*
fan Paula Modersohn-Becker**

De eagen binne min te sjen,
dochs steane dy wol iepen
om harsels folslein te sjen,
niis lei se noch te sliepen,
dreamend oer har glêde hûd
en wite jurk om yn te stappen
mei gelyk de goede foet,
dêrnei hat sy noch efkes gappe.

De aap lit har de wierheid sjen,
foar har in minne spegel,
sûnder mis wat sy net kin;
sa is de âlde regel:
hûd en jûpe passe goed
as beide spegels ’t witte litte,
mar streamt stadiger it bloed,
dan sille beide rommer sitte.

It libben is har oan te sjen,
sy hat gjin spegel nedich,
sjocht foar har de tiid fan ’t bern,
de takomst eaget fredich.

* Otto Friedrich (1862-1937)
Skilderij ‘Idelheid’

** Paula Modersohn-Becker (1876-1907)
Skilderij ‘De âlde boerinne’