Drinkend sjonge

fan Adriaen van Ostade*

Se ha gjin lêst fan stikstof,
ek net fan tefolle dong,
’t probleem fan CO-twa
lit haren laitsjend kâld,
troch ’t krûkje bliuwt men jong.

Se nimme hjoed in slokje,
jouwe troch de folle krûk,
der is genôch foar twa,
it bern is noch te jong,
hat soms in wiete broek.

Sy fûn yn ’t laad in boekje
mei wat ferskes foar de fleur,
want wille wol men ha,
fan beide wurdt men waarm,
sa krijt it libben kleur.

Genôch stof, nee net stikke
fan de drank en fan de sang,
it libben laket ta
oan wa bliuwt ivich jong,
dy’t lucht krijt, libbet lang.

* Adriaen van Ostade (1610-1685)
Skilderij ‘Sjongende boeren’