In kertier hat sy it masker droegen,
laitsjend út ûnnoazelheid
en dan wer gûlend by it fallen;
nei’t se foar ’t publyk djip bûge
hat, is sy it foar in etmiel kwyt.

Achter ’t masker hat sy oare eagen
dy’t wjerspegelje de wrâld:
omheech yn skyn, mar djip yn ’t fallen,
foar it bûgjend folk in leagen,
mar dat lit de pommeranten kâld.

Dêr sit sy sûnder kleur en clownske klean,
it kâlde blau feroare yn twa hannen,
pylders foar it kearen fan de fal,
want moarn sil sy wer yn de piste stean
mei ’t showen yn twa stannen.

* Georges Rouault (1871-1958)
liet it gewisse sprekke yn syn keunst,
dêr’t syn fisy op minske en maatskippij
yn opljochte.
Skilderij ‘De clown’

** Eugène Dodeigne (1923-?)
seach de keunst ôf fan syn heit,
dy’t stienhouwer wie.
Hysels wie yn it foarste plak byldhouwer.