It wetter fan de grêft leit net mear stil
te blinken yn de simmersinne
en de klok fan ’t weeshûs liedt net mear;
de nije tiid lei op syn wil:
dêr’t earst de brêge wie, raast no ferkear.

It hûs as achtergrûn fan ’t Haachsk toaniel,
de strjitten foarmje de kûlissen
en de spilers steane by de kraan
te hanneljen, want elk syn diel,
de lêsten sille se de wezen jaan.

De haadrolspilers binne net te sjen,
men fynt se achter de kûlissen,
want de boargers yn har kreaze klean
bespylje maatskippij en bern,
de lêsten ha it eigen strjitsje mar te gean.

* Jan ten Compe (1713-1761), sels grutbrocht
yn in weeshûs, dêr’t er ek syn oplieding krige,
skildere ‘It Diakony Alde Frouwe- en Bernehûs
yn De Haach’.
De belesting op ‘e fetten mei bier waard troch
it stedsbestjoer foar de wezen ornearre.