Kullervo, toen je mes brak op de steen,
gebakken in het slangenbrood
voor jou keihard, een stalen stoot,
vervloekte jij haar leven,
zinde op haar dood.

Jij dreef het vee naar waar het lage veen
verworden was tot een moeras,
haar dieren van het Finse ras
vervloekte jij, zij snoven
op ’t fatale gas.

Kullervo, even was je maar alleen,
toen blies jij wilde dieren op,
voor jou de wraak, voor haar de strop,
want toen zij wilde melken,
kostte ’t haar de kop.

* Schilderij ‘Kullervo met het roofvee’
(1917 – 70 x 68 cm.)