De vlakte trilt vanwege hitte,
kent geen wegen naar de oceaan
om in de branding af te koelen,
warme golven stuiven aan,
de ligplaats zal eronder spoelen.

Wie kent zijn onverdiende lijden
tijdens ’t zwoegen in de karavaan,
zijn laatste vracht in late uren,
nauwelijk kon hij nog staan,
de ligplaats leek hem te bevrijden.

Hoe vaak zal nog een rij oplichten
in het samenspel van zon en zand,
maar zelden op zijn laatste route;
als van golven op het strand,
zijn graf, krijgt hij de warme groeten.

* Gustave Guillaumet (1840-1887)
Schilderij ‘De Sahara’