Van vloer omhoog naar stoel,
want buiten draaft een paard,
een kop maar nog geen staart,
dit alles op gevoel.

Zij voelt het leven aan,
gekleurd vanuit haar hart,
van wolkenwit tot zwart,
het laatste na de val.

Het paard leeft met haar mee
en voelt geduldig aan
hoe benen wankel staan,
zij gaat nog door voor fee.

Maar boven klinkt getik,
zij wordt het zich bewust
dat zij een neppaard kust,
het leven roept om ik.

* Schilderij ‘Passing time’