Hij stak ver boven ’t landschap uit
en was geheel gericht op groei,
wat lag in de verwachting,
’t ging harmonisch, zonder vast besluit
met als gevolg een rijke bloei.

Toch stak één tak er bovenuit,
verwijzend naar het hoogste goed,
waarvoor een diepe achting,
’t ging met dwang op basis van ’t besluit
dat hij het deed met heldenmoed.

Verwarring heerste over ‘het’,
de takken kronkelden om strijd
te voeren, in gedachten
’t recht van eigen slingerweg en -wet,
het werd de allerhoogste tijd.

Het ging gepaard met grof geweld,
gekletter klonk van staal op staal,
strijd van gescheiden krachten;
’t jongste werd het eerst geveld,
de dode bloei sprak klare taal.

Schilderij ‘The conflict’