De aarde was door hem bezeten,
want hij zaaide met het hoofd
de cellen zonder zijn gevoel,
hij had zichzelf en haar beloofd:
die ene cel komt tot zijn doel.

Zij had gevoel, maar geen geweten,
volgde dus de cellenvlucht
en stelde zich er open voor
met welbehagen en gezucht,
bleef leven in ’t getrokken spoor.

Die ene cel, geheel de aarde,
nam enorm in waarde toe,
het universum van de macht:
het doel bereikt, de vraag naar hoe
werd door onachtzaamheid ontkracht.

En op de richel van geen waarde
leefde ’t volk, van zorgen moe.

* Schilderij ‘The seed’
** Schilderij ‘The suburbs’