Het leven is een spel
waarvoor de mensheid gaat
als koning en als koningin,
nog jong, bedenk dat wel,
want beide hebben zin.

Het gaat eerst tijdloos door
tot stuifzand komt in ’t spel
en ’t eikenblad bedekt de plek
van zin in, maar waarvoor?
De stukken staan voor gek.

Het leven laat geen keus
en gaat voor het gewicht
dat dieper drukt in ’t rulle zand,
bezwaarlijk, serieus,
al niet meer hand in hand.

Wie zorgt voor evenwicht
wanneer de tijd al dringt,
de oude koning staat schaakmat,
geen lijf en geen gezicht,
maar toch… je moet wel wat.

Schilderij ‘The peace keeper’