Zij houdt de rug gebogen
op het kussen dat haar draagt
om even niets te doen,
maar wel houdt zij voor ogen
dat vandaag het lichaam slaagt,
zij voelt nog meer dan toen.

Zij houdt van het verlangen,
meer dan als het is geweest,
als niets meer is te doen,
de leegte houdt gevangen
’t lijf en ook haar sluimergeest,
de rug buigt meer dan toen.

Voor wie zou zij nu buigen,
dragend wat haar rechtop houdt,
zij ziet het als haar plicht
en hoeft niet te getuigen
dat ze lang al is getrouwd,
zij houdt van een scherp zicht.

* Jean-Joseph Benjamin Constant (1845-1902)
Schilderij ‘Liggende odalisk’

** Leopold Carl Müller (1834-1892)
Schilderij ‘Arabische vrouw die een kruik draagt’