Handgebaar

van David Oyens*

Bewegen, had zij in gedachten,
was bevorderlijk om in
te slapen voor de nacht;
voor beide was wel iets te zeggen,
mar het ging vooral om zin.

Bij hem ontbrak die zin voor lopen,
uitgedrukt door gaap na gaap,
nu al bewogen door de nacht,
’t geluk om niets te hoeven zeggen,
hij verkoos de diepe slaap.

Zij was bekend met zijn gedachten,
tilde daaraan niet te zwaar
en lichtte hem dus van zijn stoel,
wat plaatsvond zonder iets te zeggen,
zij koos voor een handgebaar.

* David Oyens (1842-1902)
Schilderij ‘Voor de wandeling’