Dubbel

van Elihu Vedder*

Zo leef ik dubbel: zee en land
zijn door de tijd heen mijn domein,
ik kom niet verder dan het strand,
maar in de zee is elke afstand klein.

’t Gevoel is voor mij dubbel, want
ik zwem de hele aarde rond,
maar kom ik verder dan het strand,
dan raak ik bij de mensen zwaar gewond.

Toch voel ik in de zee ook pijn,
de vissen kijken mij niet aan,
ik pas niet in hun levenslijn,
dus kan ik beter naar het strand toe gaan.

Daar lig ik dubbel: vrouw en vis
en schaam me diep voor alle troep,
ik weet niet wat nu beter is,
de stilte van de vis of luid geroep.

* Elihu Vedder (1836-1923)
Schilderij ‘De sfinx aan de kust’