Hoog rijst nog vergane glorie:
torens voor een verder zicht
en muren om geweld te weren,
ook de leiding voor de waterstroom;
de Moor blies eeuwenlang victorie,
maar tenslotte sloeg zijn toekomst dicht.

Ging hij over naar Gibraltar,
toch werd daar geen dorst gelest,
zijn legers lieten zich niet keren;
aangetrokken door de waterstroom
van Rome, voor een jaar de halte,
trok de Moor het bloedspoor naar de rest.

Al vergaat ook alle glorie
van Romein of Moor of Rus,
de eeuwen door valt niet te weren
grof geweld als woeste waterstroom,
die niet geleid wordt door memorie
aan het spoor dat doorloopt als een lus.

* F. Antoine Bossuet (1798-1889)
Schilderij ‘Landschap in Zuid-Spanje
(met de ruïnes van een Moors aquaduct)’