Het is bij dit ontwerp gebleven,
wazig als de verre horizon,
het beeld dat hij nog even zag
aan ’t einde van zijn leven.

Maar Dante is pas halverwege,
op zijn knieën voor de snelle stroom,
die loopt door ’t aardse paradijs,
bidt hij voor hemels zegen.

Twee dichters waren tot hier gidsen,
Statius en vriend Vergilius,
door hete hel en vagevuur,
waar zij de weg wel wisten.

Nu komt de tijd van oversteken
naar de oever waar Matilda staat
in zuiver wit met bloemenpracht,
voor hem een hemels teken:

‘Matilda, laat mij nu niet wachten,
door de hel en ’t vagevuur al wijs,
verlang ik naar mijn Beatrijs
met hemelse gedachten.’

* Schilderij ‘Dante en Matilda’
(circa 1916/17 – 49,5 x 62,2 cm.)