Bewogen bestaan

van Edward Moran*

Het is de grond voor de beweging,
golven in hun hard bestaan
als vissers tijdens elk getij,
zij worden niet alleen bewogen,
maar bewegen zelf om door te gaan.

Hun visgrond kunnen zij niet missen;
rond de toren met zijn vuur
bewegen vissen rij na rij,
zij worden door ’t signaal bewogen,
zijn zich niet bewust van ’t laatste uur.

Zij zijn gespitst op de beweging
van de vissen in hun net,
het soepel zwemmen is voorbij,
zij worden op de grond gewogen,
hun beweging heeft ze niet gered.

* Edward Moran (1829-1901)
Schilderij ‘Vissers in de Oriënt Baai’