Eens zat het hoofd voor in ’t bestuur
en telde in miljoenen,
want nog meer was bankgeheim,
’t werd monetair zijn gouden uur
van hoge kuif tot schoenen.

Zijn streven was van hoger aard,
hij telde naar miljarden,
wat geschiedde in ’t geheim,
zijn luxe commissariaat
was goedschiks niet te harden.

Hij treedt nog op voor zijn publiek
met kennis van de schillen
die nog resten van ’t geheim,
zijn hoofd gesierd mei dubbelpiek,
reflectie op zijn billen.

Schilderij ‘The meal of the fool’