Archive for the Skûtsjesilen category

De Lemmer seach ferslein nei boppen
hoe’t de wolken jagen lâns it swurk,
doe nei syn see mei wite koppen
dy’t de skippers holden fan it wurk.

De Lemmer bleau der net by sitten,
noege skippers yn it parlemint,
de stimming barde sûnder switten:
‘Foar it silen jouwe wy gjin sint!’

De sitting oardel oere letter
joech as útslach: net mear unanym
dertsjin, want fjouwer wisten ’t better,
seagen ’t ljochtsjen fan de westerkym.

Hoe demokratysk wie De Lemmer
mei it starten fan de skûtsjestriid?
De mearderheid wie anty-stimmer,
mar de hiele float kaam wol op tiid.

De striid blonk fel by lege sinne,
kombinaasje fan natuer-kultuer;
De Lemmer soe it ek noch winne.
Lang sil libje Lemster diktatuer!

Yn de lijte fan Fortuin syn hok
bepraten se de wylde Fluezen:
‘Net in skipper hiset seil en fok,
ik sis jim, ’t spul krijt oars noch luzen.’

Healwei twaën klommen yn de toer
de Grouster Ulbe en ek Douwe:
‘Sile wy of giet it spul hjoed oer?’
‘Smyt oer in oere los dy touwen!’

Fiif fan tolve leine noch yn Heech,
sadwaande waard it oeren letter,
dat it folk begûn by heech en leech
te easkjen ’t spul moast op it wetter.

Njoggen skûtsjes stieken doe fan wâl,
De Lemmer earst, lykwols as lêste
oer de start, de striid gie oan en mâl
mei wyn en weagen as de bêsten.

Grouster Ulbe en It Hearrenfean
lavearren nei in kopposysje,
beide spilen ’t spultsje skraal en skean,
allinnich Ulbe koe ’t net hysje.

’t Wetter jokke op ‘e Grouster hûd,
want no hie ’t spul fan twirren luzen
dy’t al gau fersûpten yn de floed
fan wer oerein, boppe De Fluezen.