Archive for the Skûtsjesilen category

As de wyn de oerhân hat
en weagen skomje by it swurd,
ha skûtsjes mannich hân tekoart
en snijt de mûle mei in flymskerp wurd.

As in twirre falt yn ’t seil,
dan rint it skûtsje út it roer,
byt Eldert* stikken fan de neil
en Anne** set him skrep en rekket poer.

Hinget Wiemer*** boppe ’t dek,
dan is der wol wat oan de hân,
de oare manlju dogge ’t ek,
oranje boppe hâldt sa maklik stân.

Is de eachopslach foarút,
dan wurdt op Drachten flymskerp syld,
in twadde plak wurdt ta beslút
as earste troch oranje boppe field.

Mar ’t skûtsje dat ferliest
in man en loete yn de striid,
sylt ladend troch, de skipper**** kiest
de skerpste slaggen nei de bêste tiid.

* Eldert Meeter fan Huzum
** Anne Tjerkstra fan De Jouwer
*** Wiemer Hoekstra fan Drachten
**** Berend Mink fan Grou

Der kamen dikke pûsters
achter ’t Earnewâldster beamguod wei,
foarsizzing fan wat ûngemak,
sa sei it folk de twirren nei,
de fraach wie wannear fynt it plak.

Al daliks nei it starten
draaiden Sietes* eagen yn it rûn,
dat Boalsert tocht: dit wurdt him net,
de skipper hat de geast al jûn,
mar ’t wie de spanning, net it hert.

’t Waard hysjen by de Lemsters,
want twa saaiden fan it skûtsjedek
en swommen brûzjend yn de striid,
it resultaat wie net sa gek:
wer binnenboard, mar dweiltrochwiet.

It Hearrenfean** koe ’t hysje,
mei in brede snor foar kop en swurd
foer ’t hurd nei buordsje fjouwer ta;
wat hie de loete noch foar nut…
dy briek, in ûngemak, no sa.

* Siete Meeter
** It Hearrenfean klom fan fjouwer nei ien.