Archive for the Skûtsjesilen category

Gjin grutter wetter as op Starum,
dêr’t de skûtsjes alle romte ha
om frij te farren;
yn de fûle striid rûn it dêr sa:
twa ha elkoar bar narre.

Doarp Grou, wol wend oan ’t nauwe wetter,
wie op ’t wide danich yn de war
lykas De Lemmer,
dy’t it leafst de romte nimt foar kar,
sa waarden beide remmer.

De liuw, de kening fan de romte,
woe sa net, sloep by de oaren wei,
begûn te rinnen
nei de boei, wylst elk foar pampus lei,
hy soe op Starum winne.

Op ‘e Wiellen like ’t skoan
mei wolken tsjin in blauwe loft,
de tiid soe ’t lykwols leare,
fjirtjin skûtsjes brûsden al in skoft,
it útstel joech al oan de toan.

Op ‘e startstreek wie it mis,
want trije brûsden der al oer
foar ’t skot, wa koe it keare?
Alve skippers wiene goed, mar poer,
de loft loek ticht, wat wie noch wis?

Snits ferwiksele fan fok,
want op ‘e Wiellen like ’t min,
de wyn begûn te bearen;
op ‘e nij in start hie amper sin,
gjin skipper seach mear op ‘e klok.