april 19, 2019
fan Jan Havickszoon Steen*
Syn twadde namme seit it al,
it hat mei it gebit te krijen,
want doe’t Dentatus berne waard,
hie hy de mûle daliks fol.
De tosken sette hy deryn
om Romes macht noch út te wreidzjen:
de fijân rekke fan de kaart,
mar wachte op in skrale wyn.
Dentatus rekke tosken kwyt
by ’t âlder wurden, doe’t er wenne
yn ’t hutsje, keazen nei syn aard,
want oan syn geast wie slyt noch wryt.
De fijân kaam by him mei goud
om mei ’t geskink him om te keapjen,
hy hie gjin lêst fan skrale wyn,
dy’t romme, him al lang fertroud.
* Jan Havickszoon Steen (1626-1679)
Skilderij ‘Curius Dentatus en de Samniten’
april 12, 2019
fan Philipp Friedrich von Hersch*
Cornelia, de mem fan tolve bern,
stie yn it libben oanskreaun as
in frou fan ’t wize midden,
’t ealste makke sy by oaren los,
gjin berntsje fielde him ferlern.
Tiberius, oan wa’t sy berntsjes skonk,
fûn yn it bêd in dûbel kwea:
twa slangen as in teken,
’t mantsje makke hy fuortdaliks dea,
op ’t froutsje brocht hy út in dronk.
Cornelia, as mem en eale frou,
mocht lang noch troch it libben gean,
gjin slang naam har geweken,
mar Tiberius syn hert bleau stean,
wat brocht Cornelia yn rou.
Dochs bleau sy wiis mei bern en har bestean,
sy wiisde dêr in pronkster op,
dy’t fier stie fan de midden,
heech hie sy it goud en ek it krop,
mar rekke net de eale kearn.
* Philipp Friedrich von Hersch (1758-1838)
Skilderij ‘Cornelia, mem fan Gracchi’