oktober 29, 2021
fan ûnbekend*
Romeinen en Sabinen
koene elkoars bloed wol drinke,
striden waard der om it Kapitool
mei wapens en geskinken.
Tarpeia wie de dochter
fan ien fan de trouwe wachten,
seach de fijân mei in gouden bân,
dy’t sy noch heger achte…
… as trou oan de Romeinen,
dy’t har wetter helje lieten
foar de offertsjinst by ’t Kapitool,
dêr’t ek Sabinen sieten…
… mei om de earmen bannen
dy’t har yn de mjitte blonken,
foar Tarpeia ’t goud yn ruil foar ’t paad
nei ’t Kapitool… sa dronk…
… de fijân fan har wetter,
wûn de slach fan de Romeinen,
sloech Tarpeia dea foar har ferrie…
’t nijs rûn oer Romes pleinen.
* Yllustraasje ‘Tarpeia ferplettere troch
de skylden fan de Sabinen’
oktober 22, 2021
fan Hermann Vogel*
De ieren fol mei ’t keninklike bloed,
keas Spartakus foar ’t wrakseljen,
sadat er gladiator waard,
mei wa’t net foel te spotten,
slaven hiene by syn leger baat.
Mei ’t slaveleger teach er troch it lân,
hie each foar elke sterke slaaf
dy’t gladiator wurde koe
om frij by him te wêzen,
wat ta ear en rykdom liede soe.
It slaveleger wûn de earste slach,
wat brocht op gong de jacht op bút,
mar inkeld rykdom as it doel
fersloech de dissipline,
’t ideaal fan gladiator foel.
Sa waarden frijen slaven fan de bút
en gie de lêste slach ferlern;
held Spartakus kaam net mear thús,
de dea fersloech de pine…
wa’t earst frij wie, stoar as slaaf oan ’t krús.
* Hermann Vogel (1854-1921)
Yllustraasje ‘De dea fan Spartakus’