oktober 1, 2024
van Evelyn de Morgan*
Twee broertjes hadden zich gemeld
bij haar, de dame van de nacht,
die over hen zou waken,
anders dan een moeder doet,
die slapend waakt, driedubbel rust,
nadat ze beiden heeft gekust.
De dame had eerst nog verteld
het sprookje van wie huilt wie lacht
voordat ze gingen scheiden,
anders dan een moeder doet,
die hen het liefst houdt bij elkaar,
een afkeer heeft van elk gevaar.
De nachten waren reeds geteld
van ’t broertje waar de dood op wacht,
zijn toorts zal spoedig doven,
daarvoor nog een laatste groet,
zijn broertje slaapt dichtbij de knie,
nu zijn er twee in plaats van drie.
* Evelyn de Morgan (1855-1919)
Schilderij ‘Slaap en dood’
september 24, 2024
van Evelyn de Morgan*
Het waren in die tijd wel drie
die aangevlogen kwamen
naar een plaats waar heerste nog
de nacht vanwege uur en tijd,
maar meer door angstig woelen:
hoe de mens zich soms kan voelen.
Zij zagen op dat uur maar twee
die op de bodem lagen,
beide wakker in de nacht,
de één bewust van slechts het kwaad,
de ander kon niet rusten
door gewoel in ’t onbewuste.
Het wachten was nog op het licht
dat met geluid kon brengen
beide tot besef van dat
de nacht gehad had uur en tijd,
zodat de dag kon dagen,
wat de drie was opgedragen.
Zij zagen op dat uur de twee
door ’t klinken van bazuinen
komen tot een klaar besef:
de doodsgedachten vluchtten vlug,
gesloten werd de kelder
van de geest, ’t gevoel werd helder.
* Evelyn de Morgan (1855-1919)
Schilderij ‘Triomf van de dagenraad’