maart 22, 2022
van Andrew Wyeth*
Voor zijn blik blinkt water,
want glashelder is de lucht,
in tegenstelling tot zijn weten
dat er glazen braken, ruit na ruit…
hij is niet op de vlucht.
Op zijn rug valt niet te
lezen wat hij is van plan,
hij volgt voortdurend zijn geweten
na de inval, kijkt recht voor zich uit,
bevindt zich in de ban…
… van de overkant en
wat zich afspeelt in de lucht
om in geen eeuwen te vergeten;
nu wil hij terug, rechtstreeks vooruit
tot aan zijn laatste zucht.
* Andrew Wyeth (1917-2009)
Schilderij ‘…’
maart 15, 2022
van Andrew Wyeth*
Het was hier een belevenis
geweest, er werd volop geleefd,
de woning was van iedereen
die bleek van goede wil te zijn,
toch ging het mis.
Het kwam niet eens van binnenuit,
er was naar harmonie gestreefd,
want met z’n allen werd men een
met zang, daarbij een goed glas wijn,
plots was het uit.
Er woei voortdurend rooklucht aan,
wat men niet eerder had beleefd,
een ging met goede wil erheen,
toen moest er ook een lijkkoets zijn,
ze moesten gaan.
Ze gingen op begrafenis,
nadat de bodem had gebeefd
van woede.. hij was ’t niet alleen;
de koets bracht ieder naar de trein…
hun vlucht was wis.
* Andrew Wyeth (1917-2009)
Schilderij ‘Leven en dood’