Archive for the Jereims category

Zoals hij staat, is zijn bestaan,
verwilderd onder zonnegloed
en boven steen en stuivend zand,
hij is met moed zijn gang gegaan
in dit geschonken land.

Geschonken is ’t door Allah’s gloed,
gegrondvest door een breed gebaar,
gestuurd door wilskracht, hard als steen,
vandaar de breed gerande hoed,
hij is hier maar alleen.

En knielt hij eenmaal in het stof
met niet te tellen, want zoveel
geloofsgenoten buigen mee,
dan bidt hij zonder hoed de lof,
zijn ja wordt nooit een nee.

* Etienne Dinet (1861-1929)
Schilderij ‘Arabier met grote hoed’ 

Zij heeft een snoer met menig kraal
en telt daarmee de jaren uit
naar mama’s levensgroot verhaal:
de baby met de lieve snuit.

Het is haar ernst om groot te zijn,
vandaar de sluier op het haar,
haar baby heeft nu nog geen pijn,
je weet maar nooit, elk loopt gevaar.

Zij slaat de pagina’s vlug om
en telt daarmee seconden uit,
wie trager reageert, is stom,
want alle klokken tikken luid.

De sporen drukt zij in de flank
van ’t paard, dat aanzet voor de sprong,
je weet maar nooit, straks loopt hij mank
en tikt het door, klinkt nooit de gong.

* Schilderij ‘Lullaby’
Schilderij ‘The page of times’