oktober 29, 2024
van Evelyn de Morgan*
Wie kan een antwoord geven
op de vraag wanneer en hoe
de ziel het lichaam zal verlaten…
blijft er van de mens iets leven?
De eeuwen door zijn woorden
blijven leven dat en hoe
de ziel het lichaam zal verlaten,
wat gelovigen bekoorde.
Wie kan de dood beleven
als men zelf in leven is,
de naaste die ons gaat verlaten,
zal geen informatie geven.
Laat men de dood verbeelden
voor het geven van houvast,
waarop de mens zich kan verlaten,
’t beeld dat men veelvuldig deelde.
Laat ook het beeld maar blinken
van degene die eerst ging,
daarop kan men zich dan verlaten,
’t heil zal men dan samen drinken.
Wie vraagt om harde feiten,
niets ziet in een zwevend beeld,
zal spoorloos dit gebied verlaten,
voor houvast voor kennis pleiten.
* Evelyn de Morgan (1855-1919)
Schilderij ‘De passage van de ziel bij de dood’
oktober 22, 2024
van Evelyn de Morgan
Als sterren straalde ze haar toe,
miljoenen gouden munten
die zij spaarde voor de oude dag,
liggend in een ver verschiet,
zij zong het oude lied…
… voor Mammon, god zij dank nooit moe
om haar begeren aan te
vuren; al was ’t middenin de nacht,
in de steek liet hij haar niet…
zij zong het oude lied…
… van nemen komt alleen mij toe,
ik heb ’t gemunt op ieder
die nu bijdraagt aan mijn oude dag,
zekerheid ligt in ’t verschiet…
nog zingt zij ’t oude lied.
God Mammon wordt daarvan nooit moe,
begeert van haar de ere
aan ’t begeren tot de dood de wacht
anders aanzegt dan het lied
verwachtte: nu nog niet.
* Evelyn de Morgan (1855-1919)
Schilderij ‘Aanbidding van Mammon’