september 17, 2024
van Evelyn de Morgan*
Als godin bepaalt zij ’t lot
van wie op aarde wonen,
trekt aan ’t water van de oceaan
en laat het ook weer dalen,
zij kan straffen en belonen.
Komt zij als godin aan bod
of draait het om de aarde
die haar rondjes trekt om door te gaan
voor vrouw die vele malen
door de mensheid opzien baarde.
Als godin wordt zij bespot,
gebonden door de touwen
kan zij niet op eigen benen staan;
de aarde wil bepalen
’t lot, een kwestie van vertrouwen.
* Evelien de Morgan (1855-1919)
Schilderij ‘Luna’
september 10, 2024
van Evelyn de Morgan*
Zij heeft juwelen voor de sier
en menig boek om in te lezen,
een kanarie voor de zang,
haar vader als de patriarch,
die weet voor haar hoe zij moet wezen:
ingekeerd.
Haar vogel zingt het hoogste lied,
hoewel gekooid, is hij blijmoedig,
als kanarie levenslang,
zij ziet zichzelf als moederlijk,
als dochter is zij steeds deemoedig,
wel gekeerd.
Het buitenleven is niet hier,
waar haar juwelen matig blinken,
de kanarie zingt de zang
van vader als de patriarch,
van wie de woorden dwingend klinken:
omgekeerd!
* Evelyn de Morgan (1855-1919)
Schilderij ‘De vergulde kooi’