september 7, 2022
fan ûnbekend*
Jeremia
Ik bin noch wol profeet,
ha lykwols skjin myn nocht
fan al myn profetearjen,
dêrom rop ik mem earst oan:
wêrom hawwe jo my berne,
ik bin dochs ferflokt as soan?
Ik tsjinne as profeet
en ha Gods boadskip brocht;
yn tiden fan benearing
pleite ik foar ’t faaie folk,
mar ik kin gjin izer brekke…
bin ik dan noch wol Gods tolk?
Profeet wie ik mei nocht
en wille om jo wurd,
want draach ik net jo namme?
Wachtsje, Heare, net sa lang
oant se my fermoarde hawwe…
as jo tsjinstfeint bin ik bang.
Net meidwaan oan geraas,
ik wie op ’t lêst profeet
dy’t him dêr djip foar skamme,
mar foar my waard doe de Hear
ûnbetrouber as it wetter
dat ynienen nimt in kear.
* Foto ‘Wetterkolk
september 3, 2022
fan Georges Minne*
Jeremia
Jeruzalem, gjinien lijt mei dy mei
no’t Ik net mear genedich bin,
want do hast My de rêch takeard,
meilijen hat gjin sin.
De rêch takeard, omdat myn folk him net
fan minne wegen ôfkeard hat,
soe Ik dan noch meilijen ha…
sjoch dêrom wat no bart.
De memmen reitsje harren berntsjes kwyt
en wurde widdo, grut yn tal,
jongkeardels fine harren mem
net mear, djip is de fal.
In mem fan sân ûntkomt dêr ek net oan,
de lêste sike blaast se út
noch foar’t de sinne ûndergiet,
it swurd blinkt ta beslút.
* Georges Minne (1866-1941)
Byld ‘In mem gûlt om har deade bern’