september 14, 2022
fan Michelangelo*
Jeremia
Ik mocht net trouwe as profeet,
gjin soan of dochter krije,
sa’t de Heare tsjin my sei;
dy soene stjerre, ik soe lije,
want troch sykte wie it leed
net te oersjen, se soene stjerre,
net allinnich alle bern,
mar ek de heit en mem;
gjin trien waard om har litten,
gjin klacht wie noch te hearren;
liken leine op it fjild
en waarden foar de fûgels foer,
’t wie net om oan te sjen.
Ik mocht wa’t roude ek net treaste
mei bôle en in beker wyn,
want Gods barmhertigens wie oer.
Sels kriich ik net it measte,
oanskikke by in gastmiel mocht ik net,
God liet gjin fleurich lûd mear klinke,
fan ’t lûd fan breugeman en breid
hie nimmen mear ferlet.
* Michelangelo (1475-1564)
Skildering fan Jeremia yn de Sikstynske kapel
september 10, 2022
fan ûnbekend*
Jeremia
Ik ha my as profeet beklage,
freegje my no ôf… gie dat te fier?
Yn spanning wachtsje ik op antwurd,
kin ’k Gods grime wol ferdrage?
Do moatst dy hielendal omkeare,
sá datst suver foar myn antlit stiest,
dan bisto frij fan al ’t ferkearde,
kinst as tolk myn boadskip leare.
Dan sil it folk him nei dy keare,
nee, dat moatsto net nei harren dwaan,
ûnwrikber as in brûnzen muorre,
sa silsto de grime keare.
De minsken sille dy bestride,
mar oerwinne kinne sy dy net,
want Ik rin mei om dy te rêden,
sels tirannen sille bliede.
Yllustraasje ‘Brûnzen muorre’