september 21, 2016
fan Eugène Delacroix* It gie wer oan op ’t heitelân mei keppels net te tellen, noch mei rjochte rêch, de stap deryn, it rûn him lang al foar de wyn oant by de grinsrivier, doe rûsde ’t wetter fan syn stellen. En yn de skimer, yn in tel, De man kaam daliks op him ôf, En by ’t lemieren, yn in tel, De namme wie him net genôch, * Eugène Delacroix (1798-1863) |
september 21, 2016
fan Jean Restout* ’t Koe minder by syn omke Laban om’t er Rachel rinnen seach mei faak har eachopslach nei him, fereale hold er dy yn ’t each, syn hert sprong iepen by har stim. It koe net oars, hy moast wol iepen Mei ’t each op Rachel fleagen jierren Doe kaam by him it ûnrjocht boppe * Jean Restout (1692-1768) |