maart 4, 2017
fan Gustave Zorn*
Mei tolve jier nei ’t Peaskefeest,
de úttocht út Egypte wei
belibbe yn Jeruzalem,
foar Jezus waard it heechtiidsdei,
noch heech klonk ek syn jongesstim.
Nei ’t feest werom nei Nazaret,
it reisselskip gie op ’en paad,
de geast fol fan Jeruzalem,
gjin noed om Jezus en syn maat,
hy rûn wol mei en rêde him.
De úttocht út Jeruzalem
kaam foar twa âlden oan de ein,
want harren Jezus wie der net,
sy binne, troch de noed ferslein,
mei hasten nei de stêd ta set.
Dêr fûnen sy him yn petear
mei wize learaars oer de wet;
Marije utere har noed,
mar Jezus sei, hy hie ferlet
fan ’t Wurd fan Heit… syn tocht fan hjoed.
* Gustave Zorn (1845-1893)
Skilderij ‘Jezus as bern yn de timpel’
maart 1, 2017
fan Georges de La Tour*
Se wolle ha, ik bin bysûnder,
want wa is no berne yn in stâl
en krijt dyselde nacht besite?
Dan wiene se mei my wol mâl,
mar dat koe ’k doe net witte.
Mem hat it wolris oer in wûnder:
withoefolle ingels songen lûd
in liet foar hoeders yn dy krite,
’t gie ek oer my as wie ’t in groet,
mar dat koe’k doe net witte.
Heit praat net folle, kin net sûnder
seage, hammer, spikers en syn boar,
ik help him wolris, jûns nei iten,
dêr is syn âldste soan ek foar,
hy lit dat swijend witte.
Mem sjocht my oan as wie ’t bysûnder
dat ’k sawol myn hân as mûle brûk;
se sil it my grif net ferwite
dat ik graach lês yn Heit syn boek,
it giet my om te witten.
* Georges de La Tour (1593-1652)
Skilderij ‘Jozef as timmerman’