augustus 26, 2017
fan Rembrandt*
Jimme wolle it net leauwe
om’t jim wisten, hy is stom,
mar no kin elk my hearre,
dêrom gean ’k net langer troch foar dom,
myn blidens kin gjinien bedjerre.
Maten ha fan him wol witten,
nee, ’t idee kaam ik net op,
dus ha se my meinommen…
sels koe ik net hearre fan de rop
dy’t útgie om nei him te kommen.
Master naam my doe fansiden,
nee, ik wist syn namme net,
kriich fingers yn de earen,
hearde neat, hy hie it dus net ret,
mar ’k seach de maten wol drok bearen.
Jimme wolle it net leauwe,
master spuide dêrop ta
en hat myn tonge rekke,
suchtsjend hearde ik doe: ‘Effata**’
en ik… ik koe mei ’t wurd losbrekke.
* Rembrandt (1606-1669)
Tekening ‘Genêzing fan in doofstomme’
** Gean iepen
augustus 23, 2017
fan ûnbekend*
In mem giet foar har bern troch ’t fjoer,
by wize dan fan sprekken,
ik ha alles foar myn dochter oer,
yn wa’t de duvel it te sizzen hie,
se stie bekend as gekke.
Ik bin wol net fan joadsk komôf,
mar wist, in Joad wie kommen
dy’t wat die foar minsken yn it nau,
dus gie ik nei him ta foar rie en die,
dat ik waard sjoen as stomme.
De Joad spriek earst ek yn in byld:
‘Lit bern de bôle krije,
want dy wurdt net mei de hûntsjes dield.’
It iene byld rôp doe it oare op,
mar koe myn sprekken lije?
Ik ha it dochs nei foaren brocht:
‘In hûntsje krijt de krommels.’
Syn reaksje wie net om ’e nocht:
de duvel fuort, myn dochter libbe op…
de mem as in gek frommes?
* Foto ‘Tyrus op ’e rots’