juni 23, 2018
fan Pieter lastman
As offisier hie ik de lieding,
soarge dus dat alles goed ferrûn
mei balken, spikers en de hammer,
trije krusen stieken yn de grûn,
op ôfstân mei de krekte sprieding.
Neat mei der einliks tuskenkomme,
tafal slútst as offisier dus út,
ik bin noch nea yn ’t amt beskamme,
nim korrekt op tiid in goed beslút…
slaan foar mysels net op ’e tromme.
Nei hjoed alhiel net, midden op ’e
dei hie ik it net mear yn de hân,
it fielde lykas wie ’k ferlamme,
want de neare nacht loek oer it lân,
fan boppen hearde ik him roppen:
‘Heit, myn geast betrou ik yn Jo hannen!’
Ik fielde my foar ’t earst beskamme.
* Pieter Lastman (1583-1633)
Skilderij ‘De krusiging’
juni 20, 2018
fan Michelangelo*
Hoe kin in mem it leed ferdrage
dat de soan hjoed oandien wurdt,
ûnskuldich oan wat misdie ek?
Ik woe him net allinnich litte…
’t giet troch my hinne as in swurd.
In mem hat skouders om te dragen,
mar dit krús is my te swier,
syn lijen dat de geast trochstekt;
Jehannes lit my net allinnich…
’t giet troch my hinne, stjerrend wier.
Hoe kom ik troch de drege dagen
oars as dat hy is myn soan,
in glim dy’t troch it tsjuster brekt;
ik sil him net allinnich litte…
kin ik as mem de dagen oan?
* Michelangelo (1475-1564)
Skilderij ‘Krusiging mei Marije en Jehannes’