juli 28, 2018
fan Frans Hals*
Dit evangeelje ha ik skreaun,
om’t Jezus yndruk makke hat
op my as syn apostel;
it fielde ûnder ’t skriuwen krekt
as wie de Hear op ierde bleaun
en wurden út myn geast ferloste.
Ik hear syn wurd noch by de mar
dat ’k bliuwe soe oant hy wer kaam,
no bin ik al op jierren;
gjin minske wit hoe’t dat krekt giet,
ik ha de tiden net foar kar,
it wurdt ús ienkear iepenbierre.
It barde yn deselde tiid
dat Jezus spriek syn lêste wurd:
‘Jim binne no apostels.’
Hy stjoerde ús de ierde oer
om ’t folk te dopen wiid en siid,
dat elk waard troch syn geast ferloste.
Troch Jezus’ geast bin ik ek dreaun
by ’t skriuwen fan in djipgeand boek
foar hjoed en nije tiden;
út Jezus’ libben is ’t in kar,
want lang net alles is beskreaun,
de djipte makket my beskieden.
* Frans Hals (sirka 1582-1666)
Skilderij ‘De evangelist Jehannes’
juli 25, 2018
fan Rafaël*
Fan blidens sprong ik yn it wetter
doe’t ik Jezus dwaande seach
mei bôle by it houtskoalfjoer;
wat koe ’t my skele dat ik wiet
waard, ik hie de Hear yn ’t each,
mar letter sloech it om yn djip fertriet.
Nei ’t miel fan bakte fisk en bôle
frege Jezus trije kear:
‘Soan fan Jehannes, hâldst fan my?’
’t Wie hieltyd wer itselde liet
dat ’k fan him hold: ‘Jo witte ’t, Hear!’
En earder joech dat kraaien al fertriet.
In swiere lêst kriich ’k op ’e skouders:
hoeder wêze sa’t de Hear
dat west hie fan de minskeskiep;
de eagen waarden my doe wiet,
de mulriem kniep en die my sear…
soe ik earst letter witte hoe’t it siet?
* Rafaël (1483-1520)
Skilderij ‘De opdracht fan Kristus oan Petrus’