oktober 7, 2020
fan ûnbekend*
Doe kearde ik my om en seach
de wurken fan myn hannen,
al myn skreppen en myn skuorren,
allegearre wie it neat,
jacht meitsje op ’e wyn.
Ik kriich de wiisheid yn it each,
ferlike dy mei dwaasheid,
seach ’t ferskil fan ljocht en tsjuster,
mar ’t wie allebeide neat,
jacht meitsje op ’e wyn.
Wa’t nei my komt, sil wat ik wiis
beskrept ha, samar krije,
ek al libbet er yn ’t tsjuster,
dus is ’t allegearre neat,
jacht meitsje op ’e wyn.
Wat men beskrept hat, is in griis,
want alle libbensdagen
hat men ûnder leed te lijen,
allegearre is it neat,
jacht meitsje op ’e wyn.
Op ien manier is ’t minskdom wiis:
genietsje fan it libben
út Gods hân, dus ite, drinke
mei ferstân is net ferkeard,
ha nocht mei in glês wyn.
* Foto ‘Glês wyn’
oktober 3, 2020
fan ûnbekend*
Wat ik allegearre dien ha,
is mear as wat ik trochjaan kin:
ik boude huzen, plante wyngerds,
tunen, parken lei ik oan,
dêr kamen noch de beammen by
dy’t alle jierren fruchten droegen…
no sa!
Om de beammen te befloeien,
woe ik mear wetterfivers ha;
ik kocht ek slaven en slavinnen,
sleepte grutte keppels oan,
it wiene allegearre kij
en skiep, dy’t jiers de jongen droegen…
no sa!
Goud en sulver liet ik komme,
ik woe fan foarsten skatten ha
om alle jierren mear te winnen;
sjongers troffen krekt de toan
fan manlju nei de froulju frij,
dy’t sy net lang op hannen droegen…
no sa!
Wat myn eagen sa al fregen,
kaam sûnder muoite op my ta,
myn hert hie wille fan it skreppen,
dat my tasong op ’e toan
fan ‘dit is no de winst foar dy’,
de kearnfraach – is it wol foldroegen –
komt sa**.
* Foto ‘Wyngerd’
** Sjoch gedicht ‘It jout neat’