november 11, 2020
fan ûnbekend*
It is faak krekt oarsom en better
as wat men gewoanwei seit:
it treurjen komt djip út it moed,
wylst laitsjen op ’e flakte leit.
In goede namme bliuwt yn wêzen,
giet de drager achternei,
wylst oalje op ’en doer ferdampt,
wurdt daliks yn de romte wei.
In hûs dêr’t feest fierd wurdt, hat minder
as in hûs fan djippe rou,
want yn it lêste sprekt de ein
as teken fan ultime trou.
’t Is better om nei straf te harkjen
fan in wize dy’t it mient,
as nei de lofsang fan in dwaas,
dy’t fan in oar de noaten lient.
Lit jild in wize net ta dwaasheid
liede, want dan draait it om
omkeaperij, wat skea bringt oan
it hert; wat rjocht is, wurdt dan krom.
Beskermje kinne jild en wiisheid
beide, mar de wiisheid is
in foarrjocht om’t dy libben jout,
in erfskip rint men wolris mis.
Wês bliid mei ’t goede yn it libben,
mar wannear’t it minder giet,
hâld foar de takomst goede moed,
God jout de freugde en fertriet.
Yllustraasje ‘Wiisheid’
november 7, 2020
fan ûnbekend*
Al krijt in minske hûndert bern
en wurdt er noch sa âld,
as hy net smaaklik ite kin,
dan taast er yn it tsjuster om
en stjert er as in rôt.
Al is in minske lang op reis,
wol twa kear tûzen jier,
mar yt er amper ûnderweis,
genietet fan it goede net,
dan jout it him gjin sier.
Al skrept in minske noch sa hurd,
sprekt hy foar master op,
gjinien hat hjir it lêste wurd,
de dwaas mar ek de wize net,
it wurdt foar elk in strop.
Yllustraasje ‘Bern’