Bylkje moast it hôf fan Babel
mei de bêste jonges fan it ryk,
it lichem sûn, de geast allyk,
foar alle foarsten respektabel.

Daniël kaam mei syn maten
oan it hôf, se moasten ek oan ’t miel,
’t ûnreine kaam net troch de kiel,
se ha it rêden mei it praten.

Alle dagen suver wetter,
inkeld griente, tichtby de natoer,
se holden sels oer ’t lichem stjoer
en libben hjoed, de fraach kaam letter.

Babels kening hie mear fragen,
liet har prate: wiisheid oant de ein
hat alle oaren rom ferslein,
sa rûn de geast op mei de mage.

* Il Moretto (sirka 1498-1554)
‘De profeet Daniël’