Swijend sprekwurd

fan ûnbekend*
Ezechiël

De Heare hie in skerpe fraach:
‘Hoe komme jimme yn godsnamme
oan it sprekwurd alle dagen wer:
de heiten hawwe soere druven iten,
stroef binne no de tosken fan de bern?

In man dy’t rjocht troch ’t libben giet,
hy hat by God in goede namme,
sprekt him streekrjocht út en bliuwt bestean.

Mar hat de man in soan dy’t graach
it kweade docht, hy wurdt beskamme,
syn bestean wurdt wei, wat sprekt fansels.

No krijt dy man ek wer in soan,
hy skammet him foar heit syn namme,
docht gjin kwea, ’t sil him as pake gean.

In man dy’t kromme paden gie,
mar him foar al syn dieden skammet,
syn bestean feroaret, wurdt net wei.

Mar leit in man fan rjocht it oan
mei ’t kweade, hy ferliest syn namme,
dy’t God oanspriek, mar no ivich swijt.

* Foto ‘Druven’