fan anonym*
Net dat se faak allinnich is,
de dochter fan de farao
hat altyd fammen om har hinne,
mar der is dochs in gemis,
se fielt har soms allinne.
Mei seis freondinnen nei de Nyl,
wa hat dat yn Egypte no…
allinnich dy’t fan adel binne;
skjin fan lichem is har styl,
dan droegje yn de sinne.
It selskip komt rap op har ôf,
de seis freondinnen yn panyk,
se komt en sjocht in boatsje driuwen
mei in jonkje yn it blau
dat gûlt, sa kin ’t net bliuwe.
Net dat se him net widzje kin,
mar is sy oan in mem allyk?
Sjedêr, in famke kin fertelle
dat in frou fersoarget bern…
him ek… út ’t wetter helle.
* In Fatikaansk fresko,
makke troch skilders
út ‘e rûnte fan Rafaël |