Jeruzalem as hoer

fan ûnbekend*
Jeremia

Slaan, Jeruzalem, de eagen op
om út te sjen nei ’t noarden,
net om’t dêr de keppel is
dêrst sa mei pronke hast;
yn ’t noarden klinkt de rop
dy’t troch dy hinne skuort
as weeën by de frou yn ’t kreambêd,
want wa’t oer dy hearskje sil, komt hast.

Sjoch, Jeruzalem, nei ’t bûnte kleed
datst draachst mei oeral plakken
fan ’t kwea dat yn dy is,
nei bûten komt as hoer;
Iksels pak dyn kleed beet
en skuor it oer it hier,
yn ’t neaken rinsto oer de strjitte…
wit, dyn skande is fan lange doer.

Yllustraasje ‘Neaken’