In kening moast feroaring bringe,
ien dy’t wer foar de Iene stried,
gjin Baäl-tsjinner libje liet,
gjin ôfgod mocht yn ’t lân wer kringe.

Sa gie it yn dy gaos-dagen,
fan trochinoar nei trou en rjocht,
’t wie Jehû dy’t feroaring brocht,
in kening sûnder wifel-fragen.

Hy spile ’t spultsje fan sabeare:
de goadetimpel as it plak
dêr’t ek de foarst kriich syn gerak,
omdat hy Baäl joech de eare.

It waard in gaos yn de timpel:
gjin Baäl-tsjinner bleau noch oer,
mar foar foarst Jehû waard ’t in toer…
it rjochte paad wie net sa simpel.