Grime oer de hegerein

fan ûnbekend*
Ezechiël

It is in boadskip foar de heechsten
yn de stêd en op it plattelân,
fan harren bliuwt gjinien yn stân.

Foarmannen binne as de liuwen
dy’t ferskuorre grânzjend harren bút,
sy rûpelje de earmen út,
ferrykje har mei kostberheden.

De prysters dy’t God tsjinje moatte,
hawwe foar it folk de wet ferdraaid,
sadat de sabbat har neat seit,
wat hillich is, wurdt sa ûnhillich.

De hege hearen binne wolven
dy’t ferskuorre bút, ferjitte bloed,
it folk fielt him foargoed yn noed,
omdat sy mei geweld ynklauwe.

Profeten dy’t har oppenearje,
strike alles ûnder witerskalk
en wolle ha, sy binne tolk
fan God mei falske fisioenen.

Lânadel hat de aard fan rôvers,
hâldt de lytse man derûnder, slacht
de frjemdling del en jout gjin acht
op wat it rjocht fan minsken freget.

It boadskip koe Gods fjoer net keare,
dat ferdylge hat de hegerein,
syn grutskens yn de jiske lein.

* Foto ‘Liuw’