Seleukus, kening, hie fan skatten heard,
jild troch de timpeltsjinst fertsjinne,
syn minister kaam doe nei de stêd
om foar de foarst de skat te winnen.

Doe rekke ’t hiele stedsfolk yn panyk,
omdat de earmen ’t jild dan misten,
Onias wie witer as in lyk…
wat die de foarst mei sa’n minister?

Syn liifwacht rûn mei him de timpel yn,
mar foar’t sy by de skatten wiene,
kaam in ruter del, rap as de wyn,
hy sloech derop, wat noch twa diene.

Ministers liifwacht pleite doe foar him:
in offer soe syn libben rêde;
Onias joech wer oan God in stim,
dat elkenien syn goedens hearde.

* Gustave Doré (1833-1883)
Yllustraasje ‘Heliodoarus ferdreaun’