september 8, 2022
fan Jean-Léon Gérôme*
Hoewol’t it swurd him faak bedrige,
fielde hy him yn de oarloch frij
om foar syn heitelân te striden,
as it moast, woe hy syn libben jaan,
hy soe dêr net om lige.
Hoewol’t syn eigen swurd faak flime,
wie foar him de striid al gau foarby;
om’t oaren holden har fansiden,
koe syn swurd it net allinnich dwaan…
wat joech dan noch syn grime?
De fijân hat him finzen nommen,
him befrege, wylst hy tocht: ik swij,
om ’t eigen folk net te ferrieden,
mar koe ien hjir noch syn slaggen slaan?
Syn swurd wie ek ferstomme.
No bliuwt der oars net oer as sitte,
troch de boeien is er net mear frij
om foar syn heitelân te striden,
neaken moat er no syn libben jaan
oan wa’t him sitte litte.
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Skilderij ‘Oarlochsfinzene yn Rome’
september 7, 2022
fan ûnbekend*
Jeremia
Ik bin noch wol profeet,
ha lykwols skjin myn nocht
fan al myn profetearjen,
dêrom rop ik mem earst oan:
wêrom hawwe jo my berne,
ik bin dochs ferflokt as soan?
Ik tsjinne as profeet
en ha Gods boadskip brocht;
yn tiden fan benearing
pleite ik foar ’t faaie folk,
mar ik kin gjin izer brekke…
bin ik dan noch wol Gods tolk?
Profeet wie ik mei nocht
en wille om jo wurd,
want draach ik net jo namme?
Wachtsje, Heare, net sa lang
oant se my fermoarde hawwe…
as jo tsjinstfeint bin ik bang.
Net meidwaan oan geraas,
ik wie op ’t lêst profeet
dy’t him dêr djip foar skamme,
mar foar my waard doe de Hear
ûnbetrouber as it wetter
dat ynienen nimt in kear.
* Foto ‘Wetterkolk
