Posted by admin

Ha Fryske skippers net de see befearn
op aken mei de bun fol grouwe iel,
de weagen oer nei Londen?
Sy krigen foar de kilo’s ek har diel
yn pûnen, leech de bun en heech it lean.

Wol deale, gong it troch it glêde brein
fan Loadewyk, de see kin ik ek oer,
want Londen is foar Meeter,
en slacht it seegeweld my fan it roer,
dan swim ik mei de iel dat hiele ein.

De skipper doarst it net allinnich oan
en sylde ’t plan earst nei de SKS,
want Huzum is foar Fryslân;
doe krige Loadewyk de wize les:
lit dy fersekerje foar frou en soan.

Hiel Londen stie yn july op ien ein
te wachtsjen op it teken fan LM,
want Meeter soe nei Londen,
mar oan de kym wie Huzum net te sjen:
as kampioen hat er syn slach hjir slein.

Wat is in mot ferlike mei in miuw,
in boatsje fan goed trije meter
nêst in skûtsje fan goed tweintich?
Beide ha deselde driuw:
fluch fleane om te winnen.

De lytse moth wie ynternasjonaal,
in flecht fan hûndert nei de sinne
oan de Fryske himel op ‘e
Fluezen yn deselde taal:
de striid sa fluch se kinne.

De rêstdei middenyn it wrâldgefjocht
om mottekampioen te wurden,
waard de dei fan fjirtjin miuwen,
doe’t Wâldsein de hichte socht,
gjin miuw of mot koe hurder.

De moth mei wêze ynternasjonaal
en kampioen fan hiel de ierde,
’t skûtsje sil it fierwei winne
– yn syn wêzen provinsjaal –
’t lavearret troch de tiden.