Posted by admin

Hjir stean ik dan, dêr’t fan de hichte ôf
de eagen glide nei de lichte ta,
fan mar nei reid en fierder, dêr’t yn ’t nau
fan Pottenpoel in opboud skûtsje leit,
gjin boarterslûken dus, mar dochs wol sa
dat ’t skip wat oer myn eigen libben seit.

It swarte gat yn ’t foardek wie de durk,
dêr’t ik it fel oer wurge eagen loek
en dreamde oer de skipper en it spoek,
dat út ‘e hichte wei him glide liet,
my meinaam nei de lûken foar it wurk
dat heit oars die: de roef en warings wiet
fan ’t spielen mei de puts, mar doe’t ik wie
wer út ‘e dream en wekker waard, wie ’t wier
dat heit op iere moarn de dekken die.

De toer jout sicht op wat yn ’t gat him roert
en boppe komt, de iene nei de oar,
yn ’t brune fel, in broek om’t gat, beroerd
fan bier en bearehap de jûns derfoar;
de folle blaas jout druk en mei in fluts
begjint it lykas earder mei de puts.

Men neamt har amateurs:
skûtsjesilers dy’t graach
skipper wêze woene,
mar net hearre by it laach
dat by de berte ’t stimpel
kriich fan kommandeurs
mei flagge en mei wimpel.

De amateurs besylden
hjoed de rûte fan de dei,
mar ien yn ’t hiele jier
mei fier foarôf de bylden
fan striid foaryn, op wei
nei wat in amateur
besielet yn elke spier.

De spieren stiene spand
by ’t starten op ‘e hoarn,
wat minder lûd as ’t skot
foar skippers, dy’t yn spanning,
hjoed allinnich fan de kant,
op kommandeurderstoan
bepraten de bemanning.

De striid ferrûn op skerp
tsjin oaren oan de wyn,
mar sûnder stjit of rimpel
op hjitte hollen en yn
it lûd fan ’t finishskip
klonk troch de heale eare:
de flagge sûnder wimpel.