Posted by admin

Hy hat gjin grutte romte nedich,
in nis mei planke kin er it mei dwaan,
hy heint it wurd fan boppen,
dat him oansprekt om te slaan
de waan fan ‘hjir is ’t fredich’.

Hy bringt it boadskip fan de Iene
mei fjoer en hâldt him tsjin gjin kening yn,
al moat hy ’t wurd ek roppe
dat syn machtsberik is skyn,
de waan fan ‘ik de iene’.

Gjin macht kin ’t wiere wurd ferneare,
mar wat foar eagen is, hat earder nut
as ’t kleare sicht nei boppen;
foar de godsman is de put,
de waan fan ‘wurden keare’.

Op knibbels foar de púnheap-strjitten
oan ’t skriuwen oer wat waard syn grut gelyk,
gjin nut om noch te roppen
oer de kening en syn ryk,
de waan fan ‘better witte’.

* Maître de l’Annonciation d’Aix (15^e ieu)
Skilderij ‘De profeet Jeremia’

Nei de hichte is er klommen,
út ‘e hjitte fan it fjoer
dat lôget troch de strjitten
fan Davidsstêd Jeruzalem,
soe hy dat hillich paad ferjitte?

Jeremia is ûntkommen
oan ’t ûnhillich ballingpaad,
tank oan de foarst fan Babel;
yn frijheid kin er stean en gean,
mar sit, it sicht is miserabel.

Skatten ha se by him litten,
mar matearje lit him kâld,
syn fjurrich moed is dôve;
wurdt jiske syn profetelean
nei’t wapens him fan ’t ljocht berôven?

Yn de djipte hat er sitten,
mar it ljocht wie yn de put
doe’t hy it godswurd hearde;
de flammen smoare elke stim…
kin hy him moarn yn stilte rêde?

* Rembrandt (1606-1669)
Skilderij ‘Jeremia treurjend om
de ûndergong fan Jeruzalem’