Posted by admin

Zijn leven lang was er gepreekt:
hij moest de hoogte in,
want nergens breder is de zin
dan als men door de wolken breekt.

Hij klom in ’t klimmerspak omhoog
waarbij ook zijn houweel,
geen rots of kloof was hem te veel,
’t geloof in zin hield hij voor ’t oog.

’t Houweel heeft menig boom geraakt,
het ging van stomp naar stomp,
het klimmerspak gleed van zijn romp,
de top bereikte hij spiernaakt.

Hij kwam ver boven wolken uit,
een dek in brede zin,
er was voor hem daar geen gewin,
noch hoger uitzicht noch geluid.

Een vleugel raakte zacht zijn rug,
het voelde als zijn ziel:
‘Mijn veren zijn voor jou een kiel,
daal af, dezelfde weg terug.

* Schilderij ‘My soul’

Het oerbegin was in de zee
die golfde van verwachting
door alle tijden heen,
het leven bruiste ritmisch mee
nog zonder arm en been.

De aarde baarde plots een rots
waarop het leven stootte
van klein tot lichaamsgroot,
de aanblik was nog ver van trots,
hybridisch en in nood.

De zee bood toen geen wijkplaats meer,
aritmisch en onstuimig
besprongen golven ’t oord
van schrik en angst, nog zonder veer,
maar toch, er was een poort.

* Schilderij ‘Magic secret gates’