Posted by admin

Hy wie doe seisentweintich,
seach troch âlde manlju hinne,
lei dy fêst yn streek en kleur
sa’t folle grize koppen binne,
swier fan tinken, gjin geseur.

De smelle kop fan Paulus
bûcht foaroer, net om de siele
bleat te jaan oan wa’t dêr sit,
mar om folút te redendielen,
om’t er Kristus’ skiednis wit.

De keale krún fan Petrus,
klear om daliks op te spatten
foar in libbenswier replyk,
fertelt de soarch fan hillich moatten,
want mei Kristus gjin ûntwyk.

Mar beide ha foar hannen
skreaune wurden om te dielen,
’t iene part foar Paulus’ brein,
it oare diel foar Petrus’ fielen,
dêrmei is dan alles sein.

* Rembrandt van Rijn (1606-1669),
skilder fan it ljocht,
wist op sprekkende wize
de âlderdom út te byldzjen
op it doek mei de namme
‘Twa disputearjende âlde manlju’.

Se wurde dutsen yn de rêch
troch rezjiminten plysje en soldaten,
dat gjin demonstranteploech of -pleach
fersteurt de party fan de maten.

Dêr stean de lieders fan de wrâld
dy’t goaden, dollars en de macht oanbidde,
sjitte mar, oars wurdt de kofje kâld,
lit taart en wierheid yn de midden.

It boartsjen is foargoed foarby,
se binne slachte, brûkt, bewust besketten,
demokratysk lokkich bist en frij,
want sy bestjoere neffens wetten.

De hawwers skowe hastich oan
om mear te krijen no’t de berntsjes romme
binne, taart en kofje smeitsje skoan,
moarn sil in nije lading komme.

* Dees de Bruyne (1940-…),
dy’t in proletaryske bernetiid belibbe,
makke yn de earste jierren fan syn karriêre
foaral maatskippijkrityske skilderijen.