Posted by admin

Samen bouwden zij de toren
van de huizen van ’t gewone volk,
dat uitging van integriteit
en opzag naar de spits en wolk,
die nog geen klap liet horen.

Hoe ze pronkten met miljarden
stenen was ’t voor ’t volk nog hogerop
in ’t luchtruim zweven, eeuwigheid
beleven tot de spitse top
verviel in malusflarden.

Op de hoge staatsburelen
zag men het verval goedmoedig aan,
wat voortkwam uit ‘wie hakt die schijt’,
maar ’t volk keek neer op dit bestaan:
‘Weg met die criminelen!’

Wie ’t bestaan met hem kan delen,
zal in rust de eeuwigheid verstaan.

* Schilderij ‘Opening the tower of Babel’
** Schilderij ‘Sleeping at the feet of eternal’

Eens zat het hoofd voor in ’t bestuur
en telde in miljoenen,
want nog meer was bankgeheim,
’t werd monetair zijn gouden uur
van hoge kuif tot schoenen.

Zijn streven was van hoger aard,
hij telde naar miljarden,
wat geschiedde in ’t geheim,
zijn luxe commissariaat
was goedschiks niet te harden.

Hij treedt nog op voor zijn publiek
met kennis van de schillen
die nog resten van ’t geheim,
zijn hoofd gesierd mei dubbelpiek,
reflectie op zijn billen.

Schilderij ‘The meal of the fool’